De eerste 400 km zitten erop!

Voor de geïnteresseerden even een update van ons Marokkaanse fietsavontuur tot nu toe. Elke dag zit vol avonturen en nieuwe ervaringen, dus even de belangrijkste ontdekkingen tot nu toe:

Marokkanen zijn echt het vriendelijkste volkje dat we ooit ontmoet hebben, iedereen toetert, zwaait of roept bonjour, ca va?, bonne route!, bonne journee!, bonne sante!, bonne courage! en als Tim even niet kijkt, bonne taille!

We hebben nog geen wolkje gezien, maar `s avonds kan het goed koud zijn!

Ze doen hier veeeuuuul suiker in de thee

Wij doen inmiddels veeuuul suiker in de thee

Vrouwen zijn bijna niet op straat te vinden, maar eenmaal bij een familie in huis blijken ze een heel gelijke rol te hebben

We fietsen meer dan de helft van de tijd in de lichtste of zwaarste versnelling

Alle cliches over de woestijn zijn waar, het is er droog!, stil! en zanderig! Toch was het wild kamperen spannend

Tim wil vooral meters maken en Eva pauzes houden, maar stiekem is Tim blij als we stoppen en Eva voldaan als we veel meters gemaakt hebben

Maar wat hebben we inmiddels allemaal al gedaan? De reis verliep heel vlot. In Agadir stonden onze fietsen al op ons te wachten bij aankomst en binnen een uurtje fietsten we het vliegveld uit. De volgende dag zijn we aan onze eerste fietstocht begonnen. Eerst over de snelweg, daarna over een landweggetje en vervolgens door de duinen. Op het landweggetje klapte ik ineens keihard tegen het asfalt. Van de weg geraakt, onwankel en mijn voeten niet los kunnen klikken. Tja, dan ben je bijna 30, maar de eerste reactie was toch blijven liggen en met krokodillentranen wachten tot Tim me op kwam rapen. Gelukkig alleen wat schaafwonden op mijn handen, dus voortaan handschoenen aan, helm op en klikpedalen bij het vuilnis. Toen 2 nachten gekampeerd aan zee en verder langs de kust. Prachtige route om er lekker in te komen. Vanuit Sidi Ifni zijn we het binnenland in gefietst en dat was onverwachts heel veel stijgen!  Daarna was het nog 3 dagen fietsen door de anti atlas naar Tafraoute zonder hotels op de route. De eerste nacht dus in de woestijn gekampeerd, pfff eigenlijk prima, maar toch wel spannend, dus niet echt lekker geslapen. De volgende dag waren we dus echt toe aan een rustdag, maar dat ging niet. Dus toch maar verder, en om 16 uur waren we maar weer aan het zoeken naar een geschikt kampeerplekje toen we ineens een bordje ´auberge 8 km´ zagen staan! Toen we belden bleken we meer dan welkom, dus dan maar 16km omfietsen. Gelukkig kwamen ze ons met vrachtauto tegemoet. De auberge lag in een dorpje waar 1x per maand toeristen komen en kwam met een heel pakket aan activiteiten waar het gezin onze ´rustdag´ mee gevuld heeft, oneindig veel theesessies, henna tatoeage zetten, een fort bezoeken, meel maken, muziek maken enz enz. Ontzettend gastvrij en enthousiast, maar na 2 nachten ook wel fijn om weer weg te fietsen. Onderweg naar Tafraoute kwamen we een italiaan tegen die ook met de fiets was. Hier in Tafraoute is het een stuk toeristischer, maar dat is soms ook wel fijn. Weer even wat rustdagen en dan op weg richting de tizi´n´test, een enorme beklimming in het atlas gebergte..

Fotos zijn op facebook te vinden